قصيدة مش عارفني للشاعرة دعاء عبد الوهاب

مش عارفنى ؟؟؟
مش هاقولك إنى ابنك أو أخوك
مش هاقولك إنى واحد من آلاف
لون سمارهُم زى لونك
ف الملامح يشبهوك
... لو صحيح عايز تشوفنى
روح و دوَّر ف الميدان
هتلاقينى ف رجلى واخد طلقتين
و الرباط لابيض مغطِى
حتة من عينى الشمال
فوق كتافى ع القميص
بقعة من دم ابن عمى
و العلم لفِّيته شال
لسه برضو مش شايفنى ؟؟؟
لو تقرَّب بس حبَّه هتلاقينى
أنا الواقف قصاد النار
و مش خايف ..
أنا اللى مهما عمانى الغاز
باكون شايف ..
أنا اللى ماسك ف إيدى الطوبة باحدفها
و التانية بتشد صاحبى و الدراع نازف
أنا اللى ناديت يا حريه ..
سجنتونى
مذيع بالبدلة ضللكم ..
شتمتونى
طلبت الحق علشانكم
رفعتوا راية الظالم
و جيتوا عليا
دوستونى :(
لكن واقف
ومش خايف
و مش راجع
و مش هارضى ما دام عايش
يا مصر يا أغلى من روحى
تدوقى الذل و تهونى